توکل بر خدایت کن کفایت میکند

حتما

اگر خالص شوی با او صدایت میکند

حتما

اگر بیهوده رنجیدی از این دنیای بی رحمی

به درگاهش قناعت کن, عنایت میکند

حتما

دلت درمانده میمیرد, اگر غافل شوی از او

به هر وقتی صدایش کن حمایت میکند

حتما

خطا گر میروی گاهی, به خلوت توبه کن با او

گناهت ساده میبخشد, رهایت میکند

حتما

به لطفش شک نکن گاهی, اگر دنیا حقیرت کرد

تو رسم بندگی آموز, حمایت میکند

حتما

اگر غمگین اگر شادی, خدایی را پرستش کن

که هر دم بهترینها را, عطایت میکند

حتما

این شعر آدم رو  کجا میبره؟!

بازگرد ای خاطرات کودکی
بر سوار اسبهای چوبکی

خاطرات کودکی زیباترند
یادگاران کهن ماناترند

درسهای سال اول ساده بود
آب را بابا به سارا داده بود

درس پند آموز روباه و خروس
روبه مکار و دزد و چاپلوس

روز مهمانی کوکب خانم است
سفره پر از بوی نان گندم است

کاکلی گنجشککی باهوش بود
فیل نادانی برایش موش بود

باوجود سوز و سرمای شدید
ریزعلی پیراهن از تن می درید

تا درون نیمکت جا می شدیم
ما پر از تصمیم کبری می شدیم

پاک کن هایی ز پاکی داشتیم
یک تراش سرخ لاکی داشتیم

کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت
دوشمان از حلقه هایش درد داشت

گرمی دستانمان از آه بود
برگ دفترها به رنگ کاه بود

همکلاسی های درد و رنج و کار
بچه های جامه های وصله دار

کاش هرگز زنگ تفریحی نبود
جمع بودن بود و تفریقی نبود

کاش می شد باز کوچک می شدیم
لااقل یک روز کودک می شدیم

یاد آن آموزگار ساده پوش
یاد آن گچ ها که بودش روی دوش

ای معلم نام و هم یادت بخیر
یاد درس آب و بابایت بخیر

ای دبستانی ترین